W dzisiejszych czasach, gdy pedagogika koncentruje się na podkreślaniu konieczności zaspokajania potrzeb dziecka, możemy zapomnieć o fundamentalnej roli, jaką odgrywa kształtowanie charakteru. Przyjrzymy się zatem, czym dokładnie jest charakter, dlaczego jego rozwój jest tak ważny oraz jak możemy pracować nad budowaniem silnego i moralnego charakteru w sobie i naszych bliskich, opierając się na uniwersalnych wartościach…
Dowiedz się więcej
Prowadziłam niedawno zajęcia dla młodzieży poświęcone optymizmowi. Okazało się, że jest to temat kontrowersyjny, bo kilka osób jak lwy broniło swojego prawa do bycia pesymistą. Uświadomiło mi to, że bynajmniej nie dla wszystkich jest oczywiste, dlaczego warto patrzeć na świat przez różowe okulary.
Istnieje takie powiedzenie, że nie ma ludzi normalnych, są tylko niezdiagnozowani. Czy to prawda? Nie za bardzo. Każdy z nas ma swoje problemy. Niektórzy większe, inni mniejsze, ale spektrum zdrowia psychicznego jest szerokie, choć – co ciekawe, ludzie najbardziej zdrowi są jednocześnie najbardziej prości.
Mama dwuletniego Bartka, zostawiwszy go na chwilę samego w pokoju, usłyszała podejrzaną ciszę. Słowo „cisza” w kontekście małego dziecka może nie budzić grozy w osobach bezdzietnych, jednak każdy rodzic wie, że cichy dwulatek oznacza z reguły kłopoty.
Gdy robiliśmy badania stanu psychicznego polskich nastolatków po nauce zdalnej, okazało się, że jednym z większych problemów jest motywowanie się do nauki. Mam wrażenie, że wiele osób dorosłych ma podobny problem. Dlatego zapraszam do chwili refleksji nad tym, co możemy zrobić sami dla siebie by zmotywować się do działania.
Czy patriotyzm, tak jak go intuicyjnie rozumiemy – duma z bycia Polakiem, z polskiej historii, dokonań polskich naukowców, twórców, drużyn sportowych, wieszanie flagi na święta narodowe czy śpiewanie hymnu to relikt przeszłości i ksenofobia? Czy potrzebny nam nowy model współczesnego patriotyzmu?
Dorastanie często wiąże się z powątpiewaniem w siebie, w swoje możliwości. Wielu nastolatków pogarsza jeszcze sprawę, koncentrując się na swoich niepowodzeniach, słabych stronach, wywołując efekt samospełniającego się proroctwa. Gdy człowiek powtarza sobie wystarczająco często, że wszystko jest do niczego i on sam też, zaczyna się zachowywać zgodnie ze swoimi obawami.
Co jakiś czas człowiek powinien zrobić małe podsumowanie swojego życia. Wiele osób ma w takich momentach poczucie, że mieli wiele okazji do czynienia dobra, których nie wykorzystali. Amerykańskie badanie „Life work balance” pokazuje, że ta refleksja dotyczy wielu osób w wieku dojrzałym. Dlatego dziś – kilka pomysłów, jak niewielkim kosztem można zrobić dobry uczynek i…
Dowiedz się więcej
Jest takie powiedzenie: „Cel bez planu to tylko pobożne życzenie.” A jednak wielu ludzi nie tworzy żadnych planów. Niektórzy mówią, że żal im tracić na to czas, niektórzy twierdzą, że nie potrzebują planu bo kierują się na przykład intuicją. Część widzi w tym sztukę dla sztuki, która nie przekłada się na konkretne osiągnięcia.
Życie w wielomiesięcznym stresie zbiera właśnie swoje żniwo. Wiele problemów zdrowotnych pojawia się – na pozór paradoksalnie – nie w czasie gdy żyjemy na podwyższonych obrotach, a gdy stres już trochę opadnie. Takim momentem dla większości z nas może być urlop.