„Nie biegaj, nie rzucaj, to niebezpieczne, nie krzycz, nie gryzmol, czy ty właśnie narysowałeś pistolet? Wyrzuć to natychmiast!” Jakie są skutki sfeminizowania wychowania dzieci? Czy jeszcze jest miejsce na męskość w rodzinie?
Nie boisz się, że twoje dzieci nie będą się potrafiły odnaleźć w społeczeństwie? Skąd ty znajdujesz na to czas, przecież to normalnie heroizm? Nie brakuje ci przypadkiem kompetencji, żeby uczyć swoje dziecko? Co z socjalizacją?
„Będąc w ciąży, planowałam, że w wakacje zostawimy córeczkę babci na tydzień, a sami wyskoczymy gdzieś wypocząć. Jednak gdy Jowita się urodziła, nie wyobrażam sobie tego! Nie byłabym w stanie zostawić mojego maleństwa na tak długo nawet z babcią!” – opowiada Magda, młoda mama.
Podział na dwie płcie w oczywisty sposób wpływa na całe nasze życie. Problem polega na tym, jak ukazać te różnice w sposób nie wartościujący? Jak uniknąć skrajności przekazu, że bycie dziewczynką jest gorsze, lub w wersji feministycznej – lepsze od bycia chłopcem?
Ponieważ coraz większy procent dzieci wychowywanych jest jako jedynacy, coraz ważniejszym pytaniem staje się, czy to dobrze, czy nie za bardzo?
Dzieci, a zwłaszcza nastolatkowie, szukają kogoś, kto będzie dla nich autorytetem, wzorcem zachowań do naśladowania, idolem, kimś o którym może powiedzieć: „chciałbym być taki jak on”. Jak pomóc dziecku dobrze wybrać?
Czy rodzice nieświadomie zachęcają chłopców do agresywnych zabaw? Czy warunkujemy dziewczynki by bawiły się lalkami a zniechęcamy je do zabaw w których mogą pokazać siłę? Czy powinniśmy kupować dzieciom wyłącznie neutralne płciowo zabawki, by unikać narzucania stereotypowego obrazu roli mężczyzny i kobiety?
Jeżeli interesujecie się psychologią rozwojową, wiecie że dzieci zaczynają myśleć logicznie dopiero gdy skończą siedem lat (sugerują to eksperymenty Inhelder i Piaget z roku 1958). Wiecie też, że są niezdolne do wczucia się w drugą osobę i spojrzenia na sytuację jej oczami póki nie skończą czterech lat (Wimmer i Perner 1983). Czy aby na pewno?
Jako mama czwórki dzieci wiem, jak bardzo rodzice bywają zabiegani. Choć mam przywilej osobistego zajmowania się dziećmi w domu i tak czasem trudno mi ogarnąć i dopieścić emocjonalnie całą czwórkę. W podobnej sytuacji jest mama, która choć ma jedno lub dwoje dzieci, jednak pracuje zawodowo, a zatem jej czas dla dzieci także jest ograniczony. Dlatego…
Przeczytaj więcej
Jeżeli bywacie w dużych sklepach zabawkowych, z pewnością trafiliście na dział „zabawek kreatywnych”. Z reguły stoją tam piekielnie drogie zestawy złożone np. z kilku filcowych figurek, kleju i torebki. „Pobudzanie kreatywności” dziecka polega na tym, że gotowe elementy nakleja w wymyślony przez siebie wzór.